TOM
PINTENS
Troostende woorden
Als grootmoeder van oliver ben ik een kind verloren.
Een kind dat regelmatig aanbelde als oliver iets nodig had of gewoon zo maar. Dat was altijd hartverwarmend.
Hij was een lieve en toegewijde vader die zielsveel van zijn kinderen hield.
Ik zal oliver verder zien opgroeien en regelmatig blij verrast zIjn als ik jou in hem zie.
Ik zie je graag tom
Tinneke
Tom,
Jij woonde in de vijf-april-warande
waar ooit Amerikaanse bommen Duitse doelen misten
boem – paukslag – daar was jij
op je kleine kamer stond toch een buffetpiano en een gitaar of twee.
Hier leerde je met je talent omgaan en werd je de virtuoos
hier kiemde je oprechte warmte voor je medemens
hier wriemelden de mopjes al onder je hersenpan
iemand die je ooit ontmoet heeft, heeft het geluk gehad dat ooit te doen
zo ook ik
jij die het conservatorium wist op te vrolijken met kaftans, badjassen en kleurrijk gestreepte broeken.
Niet om op te vallen, zo was je niet, nee, omdat muziek ook kleur is
als je jouw oogjes dichtkneep tijdens een zin
dan wist je zeker dat er een grolletje uit je mond zou rollen.
Velen zijn droevig omdat je velen hebt verblijd.
het leven zelf is triestig, nu er minder van genoten wordt
want dat was je: een levensgenieter.
Ik zou zelfs durven zeggen: een levensgenie.
Je zal hier sowieso nog een tijdje rondhangen
want je liet zoveel achter.
Niet alleen muziek, maar ontzettend veel warme herinneringen.
Als alle mensen die je graag hebben gezien één uur van hun leven aan jou konden geven dan leefde je nog een jaar of twintig.
Mag ik je ook nog bedanken voor onze openingsdans die je met Stef Kamiel samen hebt opgenomen als walsje omdat wij trouwden op 1-2-3?
Je zei toen: dat is geen probleem, ik doe dat op 1-2-3.
Ik zou nu iets op 4-8-23 willen teruggeven.
Maar het is een maatsoort die veel te moeilijk is voor mij
het is meer iets voor jou, maat.
Liefde en warmte voor iedereen die het nodig heeft
(voor iedereen dus)
Dimitri Leue
Lieve lola,
Wij konden niet bij het afscheid zijn, maar draaiden Tom’s muziek de hele dag in de franse bergen en dachten aan jullie.
Hoe oneerlijk deze ziekte is, die we zullen blijven bevechten.
Dat hij blijft bestaan in zijn muziek, voor iedereen.
Dat wij het zo verdrietig vinden voor jullie, die een geliefde, vader, familielid verloren zijn.
Zoveel liefs en knuffels van ons.
…DAT MOOI GETEKENDE KLEINE KIKKERTJE OP DE HERDENKINGSKAART VOOR TOM … HET WAS EEN PAKKEND MOOI AFSCHEID OP DIE PRACHTIGE LOCATIE VAN HET OLT. GELUKKIG WAREN DE WEERGODEN ONS GOED GEZIND. SPECIALE MOMENTEN GENOEG OP HET PODIUM. EN EEN SPECIAAL MOMENTJE VOOR MIJ PERSOONLIJK TOEN IK TERUG AAN MIJN FIETS KWAM… ER WAS TOEVALLIG NIEMAND ANDERS. VLAK AAN MIJN FIETS ZAT DAT KLEINE KIKKERTJE……. HET HUPPELDE VROLIJK WEG EN VERDWEEN IN HET BOS. IK KOM BEHOORLIJK VEEL NAAR HET OLT MAAR IK HEB DAAR NOG NOOIT ZO EEN KLEIN KIKKERTJE GEZIEN… SPECIAAL……. HOU JULLIE GOED ALLEMAAL FAMILIE EN VRIENDEN VAN TOM. HERMAN
Ik ga tom missen.
Zijn buitengewoon muzikaal talent.
Zijn mooie lieve, open en oprechte persoonlijkheid.
Ontzettend veel liefs en een warme troostende knuffel x
Onwezenlijk
❤️
Lieve tom en familie,
Het moet ergens rond 2006 dat 1 van mijn muzikale helden het podium kwam vervoegen bij een show van billie king op eurosonic noorderslag… tom pintens… een klein beetje starstruck was ik wel maar ook geweldig onder de indruk van jouw muzikaliteit…. Kippenvel… later kwamen wij elkaar af en toe tegen op podia her en der… altijd met diezelfde everlasting goedlachsheid en creativiteit die je kon toevoegen… recent nog kwam je sx vervoegen, al is “meespelen” misschien een beter woord, want zo leek het als je mee musiceerde, nooit twee keer dezelfde take, altijd een creatieve waterval…telkens weer gaf je me kippenvel… niet alleen met je muzikaliteit maar zeker ook met je immer goedlachse positiviteit… de wereld is een tom pintens armer… maar ik beloof vanaf nu nog wat meer tom pintens in mijn leven te zijn…dikke kus en knuffel aan al jouw dierbaren die je zullen missen.. xxx stijn
Je was zo iemand die je altijd zag binnenkomen. Niet door hoe luidruchtig je was, maar door de stilte die om je heen leek te dansen. Een soort traagheid waarmee je een ruimte betrad. Je krulletjes die altijd om je heen leken te dartelen. Met daaronder een eeuwige kwajongensblik, met ogen waarin sterren woonden, samen met duizenden gedachten.
Ik kon zo genieten van samen met u op een podium te staan. Je straalde uit dat alles goed zou komen. Dan keek ik achter mij en grijnsde je, want genieten van een moment, dat straalde je uit. Niet alles is goedgekomen, Tom. Maar we gaan ons best doen het zo goed mogelijk te maken hier, en zoveel mogelijk te schuilen in momenten die ons dierbaar zijn, die kleine momenten van het leven, de onbedoelde kleine momenten, want daarin schuilt geluk.
Ik koester dat ene moment, vlak na de pandemie, eindelijk mochten we weer live muziek meemaken, en zelf muziek spelen voor een publiek. Voor ons speelde Echo Collective. Ik ging naast het podium in de coulissen om daar in alle rust te genieten van dat weer mogen. Ik legde me op mijn rug, sloot mijn ogen en luisterde naar de muziek. Jij had blijkbaar hetzelfde plan, want toen ik even opzij keek, zag ik jou een beetje verder net hetzelfde doen. Ik keek naar je en zag dat je het begreep.
Ik denk aan ons gesprek over ziek zijn een aantal maanden geleden, en hoe je op een bizarre manier ook dankbaar was voor wat de ziekte je leerde. Hoe die je had bewust, nog meer bewust had gemaakt, van hoe kostbaar tijd is, en hoe die te vullen met schoonheid en mooie mensen. Sinds dat gesprek kijk ik anders naar de tijd met mijn dochter, en elk moment in zijn kostbare eindigheid. De tijd, die jij niet meer hebt.
Ik denk aan je Tom, maar ook aan de heldinnen en helden die zo aan je zijde zijn gebleven, in alle vormen, en alle mogelijke manieren. En je wist het, hoe mooi zij waren en zijn. Je wist het.
De dag van je heengaan was er voor het eerst in heel veel regendagen, een stralende mooie zon. Geen verlegen zonnetje, maar een zon die verwarmde en straalde. Er was die avond een prachtige zonsondergang, en wolken in de vorm van vele krulletjes. Ik ben buiten gaan zitten, en keek naar de warme gloed, alsof je nog een laatste keer omkeek, alsof je zei dat het goed was zo.
Ik denk aan jou in je hemelsblauwe kaftan, en aan al die mensen met kleurrijke sokken vandaag, een zee van kleurrijke sokken. Ik glimlach. Want zelfs vandaag laat je ons desondanks lachen.
Rust zacht, Tom. En kijk..de zon schijnt.
Heel veel sterkte!
Tom,
We leerden elkaar kennen bij de releaseconcerten van Book of many van Dez Mona in het voorjaar 2019. Wat in de zomer van 2018 bedoeld was als een eenmalig project in de Westhoek, werd opeens een fijne concertreeks met de bende van Dez Mona met jou aan de toetsen en mezelf als één van de backings. De vele concerten in de warme zomer van 2019 waren echt zalig. Naast een geniale muzikant was je ook een fijne en warme mens naast het podium.
Veel te vroeg moeten we van jou afscheid nemen. Het blijft een grote eer om met jou het podium gedeeld te mogen hebben.
Moge de nabijheid van zovele mensen voor jouw familie en vrienden troost en warmte bieden in deze tijd van afscheid nemen en loslaten…
Lieve familie van Tom,
Innige deelneming bij het veel te vroege heengaan. We leerden Tom kennen met de film en optredens van de muziek van SX-Unplugged. Daarvoor apprecieerden we Tom al sterk bij de memorial van Luk Devos in De Vooruit. Als muzikant hoorde en zag hij vooruit wat hij moest spelen. Dat heb je pas na heel veel oefenen. Hij was daar heel vlug in geworden, en hij speelde bij fragmenten uitzonderlijk briljant. Gaan ervoor. Hele mooie fioraturen. Die uit zijn vingers kwamen, Sommigen horen absoluut (daarna kunnen ze dit exact naspelen), Tom zag absoluut , en speelde wat hij zag grandioos.
Zijn laatste optreden met de groep SX in Dranouter, vergeet ik nooit. Zo pakkend hoe hij en de groep toen speelden. Zijn inzet op een ogenblik dat hij al zwaar ziek was getuigde van zijn gedrevenheid. Voor altijd mijn respect en dank daarvoor.
Het moet heel zwaar zijn geweest voor de familie, die hem zo steunde in zijn grote liefde voor de muziek.
Innige deelneming
Marc Desmet (papa van Benjamin Desmet van SX)
De eerste keer dat ik Tom zag was bij de release bij het optreden van SX in Kortrijk. Ik gaf hem spontaan een knuffel. Een oma die een jonge man knuffelt.
Ik schrok een beetje van mezelf, maar het was gemeend. Ik vond hem een echt een lieve beer in zijn lichtbruine teddybeerjas.
Tom was een speelse, schitterende muzikant. Leuk om hem te zien optreden op het podium.
Hij kon de muziek verheffen en doen stralen.
Ik wens zijn vrouw , zijn kinderen, familie en vrienden, en alle muzikanten die met hem gewerkt en gespeeld hebben veel sterkte en warmte toe in deze moeilijke periode.
Anne-Mie Claerhout. (mama van Bejamin Desmet)
Als jij er niet meer bent, tegen wie moet ik dan grote broer zeggen? Ik heb een fantastische grotere broer, maar jij bent mijn authentieke, kleurrijke, heerlijke, zonnige grote broer.
Als jij er niet meer bent, aan wie moet ik me dan ergeren in het te laat zijn? Je was nooit op tijd enkel de laatste maanden en dan plots was je veel te vroeg.
Als jij er niet meer bent, van wie moet ik dan leren waarom een perfect leven zo niet perfect moet zijn? Net omdat het leven zo perfect is. Voor jou hoefde perfectie niet in het leven enkel in je muziek
Leven, leven en leven, daar was je een held in, de mijne ❤
Als jij er niet meer bent, bij wie kan ik dan met de deur in huis vallen? Dat kon bij jou, gewoon binnenvallen. Ik ben er slechter in. Ik leer, elke dag.
Ik beloof dat ik meer van jou zal leren, elke dag opnieuw.
Zie je graag❤
Je zusje
Lieve dierbare van Tom,
Woorden van troost vinden is zo moeilijk. Natuurlijk was tom uitermate belangrijk voor mij en voor veel andere muzikanten. Wij leerden hem kennen als begeleider van een muziekproject op studio herman teirlinck; wij dat waren naast mij ook ellen en wannes en riet en martine en sophie, onze toenmalige klas. reken eens uit hoe belangrijk die ontmoeting is geweest. Daar kwam een zoon uit voort. en vele liedjes die nog altijd te beluisteren zijn. Maar woorden zijn hier zo pijnlijk ontoereikend. daarom lijkt het me het beste enkele beelden van tom op te roepen. hoe hij in mijn herinnering zal doorleven.
Tom die op het moment dat de schepen van antwerpen de werkmannen van de vuilnisophaling heeft verboden met nieuwjaar bij de mensen aan te bellen voor een kerstfooi een briefje op de deur hangt voor diezelfde werklieden: “hier mogen jullie wel aanbellen, hoor.”
Tom die mij omhelst als ik hem het nieuws meld dat ik vader word.
Tom die onbedaarlijk lacht bij het terughoren van een zangtake van mij waarbij mijn stem uitschiet. en die diezelfde take nog vier keer opnieuw opzet, en de vierde keer nog even luid moet lachen als bij de eerste keer.
Tom die ‘s avonds onaangekondigd aanbelt in het gezelschap van anthony met de boodschap: “kom, we gaan op café.”
Tom die als ik hem schoorvoetend vraag of hij misschien mijn liedje wil producen gewoon zijn computer opzet, mij een gitaar in handen steekt en zegt: “Speel het eens”.
Het is nog zo onwerkelijk. en het doet nog zo’n pijn; wij omhelzen jullie zo hard als we kunnen.
Het opnemen van een album is altijd een beetje de Oceaan oversteken. Een tour de force waarbij je toch uit een bepaald soort hout moet gesneden zijn om de golven te trotseren en het schip op koers te houden. Dat schept een band. Tom was zo iemand die de oversteek aankon, constant met ideeën klaar stond en ze ook kon uitvoeren. Een niet aflatende stroom van inspiratie en talent. Altijd goedgezind en op post van begin tot einde. …en nu Tom ben ik nederig en dankbaar dat ik met jou heb mogen in de studio werken. Uw bijdrage aan de muziek maakt U onsterfelijk… “homebound” : for ever! (Flowers for Breakfast) R.I.P. Tom Pintens.
Lieve Tom, Yo Pinters, Bestn Bob,
Ik weet niet waar beginnen. De laatste dagen zijn zo raar…
We zagen mekaar niet vaak de laatste jaren, maar als we dat deden was dat altijd hartelijk en met veel humor, net zoals toen we mekaar leerden kennen, zo’n 35 jaar geleden.
De laatste dagen duiken her en der herinneringen op. Aan onze eerste repetities en concerten met wat later Flowers for Breakfast zou worden, aan gekkigheid met Sheriff Wilson, aan zoveel concerten, opnames, nachten in de ijzerenpoortkaai of in talloze cafés in onze thuisstad…
Ik was niet één van je ‘naasten’, de laatste jaren. Maar ik heb je altijd in mijn hart gedragen, net zoals jij dat altijd met mij gedaan hebt, met een vanzelfsprekendheid die er bij ons beiden van in het begin was. Dat soort verbondenheid heb ik in mijn leven met niet veel mensen gehad, en jij was één van de eersten waarmee dat gebeurde, aan het begin van ons beider ‘volwassen’ leven…
En plots (hoewel aangekondigd) bestaan wij niet meer in dezelfde dimensie. Dat pikt. Harder dan ik voorzag en waar ik me de laatste maanden op probeerde voor te bereiden.
Ik zal er morgen niet bij zijn, in ons geliefde Rivierenhof (remember de spiegel-affaire?). Ik schrijf dit vanonder een boom in de Drôme,waar ik ben met stenn (die erg bekommerd is om Arvo).
Gisteren ontwaakte ik ‘s ochtends uit een droom met jou. Ik moest ergens soundchecken, en plots stond je mee op het podium. Je speelde de riff van Every breath you take. Je riep naar me :”zing de bridge”! Ik begon eraan, maar ter hoogte van “it’s you i can’ t replace” kwam er bijna niks meer uit door het verdriet dat mij overmande, want ik besefte dat jij hier niet meer was. Je lachte lief naar mij zoals jij alleen dat kon en zei: “zo zou dat altijd gezongen moeten worden”…
Ik zie u graag kameraad, ik zal dat altijd blijven doen, ge reist voor altijd met mij mee. Merci voor alles.
En tot in diejen draai XXX
Tom, SCHONE ZIEL, HET WAS ME EEN GENOEGEN JE PAD TE KRUISEN. LIEFS EN STERKTE AAN ALLE naasten.
Tom
sinds 56 jaar
begin ik dingen te zien
vanzelfsprekende
als huizen in de straat
boven het gelijkvloers
als betalen en betalen en checken of de rekening klopt
‘tuurlijk steeds maandagnacht
‘tuurlijk steeds alleen
als in wauw
muzikant geweest worden
in plaats van dichter
eerst muziek
dan pas woorden als herkenningstune
tranen effectief daadwerkelijk kunnen opwekken
zo van die echte tranen
dat zijn dan plots nu statements van doden
geen kattenpis
zo van die muzieklijnen die hakken in de ziel
Liefste Tom,
Mocht je de afgelopen dagen de sociale media en pers wat hebben gevolgd, dan zal het je niet ontgaan zijn dat er heel hard van je werd gehouden. Er is al veel inkt gevloeid over je onaardse muzikaal talent, maar het zijn toch vooral je charme, humor, positiviteit en menselijkheid die van jou een uitzonderlijk mens maakten. Een mens wiens ontwapenende blik iedereen deed smelten, zelfs wanneer je anderhalf uur te laat na een duidelijk zware nacht en minus die belangrijke gitaar op een soundcheck verscheen.
Toen ik dit voorjaar nog eens langs kwam sprak je met glinsterende ogen over de piano-plaat die je nog wou maken. Het spijt me zo ontzettend dat ik die nooit te horen zal krijgen… ik kan me enkel troosten met de gedachte dat het een meesterwerk zou zijn geweest.
Rust zacht lieve Tom, ik zal je missen
Heel veel sterkte aan je familie
Dag Tom, We hebben elkaar de laatste jaren niet vaak gezien. De band die we hadden was er zo eentje waarbij je elkaar zag en het net was alsof het gisteren was. Ik dacht regelmatig aan jou en de gedachte om af te spreken was er altijd. Hij is bezig met zijn muziek, dacht ik. Er is wel tijd, dacht ik. tot de tijd ons ontnomen werd. Ik heb je altijd in mijn hart gedragen en zal dat altijd blijven doen. Je was een van de mooiste mensen die ik gekend heb. Het was een plezier om je bezig te zien met je grote passie, muziek en daarbovenop was je een ongelooflijk vrolijke, warme en open mens. De wereld gaat je stralende ogen en ontwapenende glimlach missen. Ik mis je.
stef
Tom van de hoek
Tom met de groene ramen
Tom aan de overkant van de straat In het zonneke.
Enthousiaste beresterke tom met ontplofte haren en benen als pilaren
Die mijn te grote en loodzware plantenpot verhuisde naar de juiste ‘spot’
Tom die , zover ik het zag, niet kon geloven , dat die ongenode gast, die toevallig langskwam omdat die zich verveelde?
Voorkwaad zou blijven plakken…
De zon schijnt op de overkant van de straat, het is een warme plek.
Lieve Tom
Wat een mooie herinneringen heb ik aan jou als mens en muzikant. Onze tournee samen met living hero tom waits was een voorsmaakje van één van de mooiste avonden die we met ons mandolinekwartet MANdolinMAn hebben meegemaakt, toen wij je met je nederlandstalig repertoire mochten begeleiden in Herent op een zwoele zomer avond in 2016. Wat nog fijner was, was de repetitie bij jou thuisvooraf, De ongedwongen sfeer en warme ontvangst… Je leek me altijd zo content te zijn en gaf deze gerustellende vibe altijd over naar je omgeving en collega-muzikanten. rust zacht lieve tom en heel veel sterkte aan laurence, je kinderen en je naaste familie, in het bijzonder ook je mama. het moet verschrikkelijk zijn, ik kan het me niet voorstellen dat een ouder, laat staan een moeder, haar kind moet afgeven. Mag het verdriet en het afscheid in de loop van de jaren eentje met een gouden randje worden. warme groeten andries boone, muzikant MANdolinMAN
Oprechte deelneming. Woorden schieten tekort. Veel sterkte in deze chaotische periode gevuld met liefde voor tom en al zijn dierbaren …vol bewondering en denkend aan jullie.
Rik Aldo Roos & Emilie
Lieve Tom, We hebben elkaar nooit echt leren kennen maar je heengaan treft veel mensen die ik liefheb. We leven voort in hetgeen we achterlaten, en met groot ontzag heb ik je de laatste twee jaar leren kennen als iemand die trouw naar zichzelf het moeilijkste vertrek naar zijn hand heeft gezet en zo een wereld van liefde achter zich heeft gelaten. Respect. See you in space!
Zo mooi, zo speels, zo positief in leven en werk. Tom ge waart een schone mens en wij, maar zeker niet alleen wij, zullen u ongelooflijk missen.
Dag Laurence en arvo,
Ik kende Tom niet zo goed, maar vond hem onmiddellijk een innemende persoon, iemand apart, iemand speciaal. Hem verliezen is zeker heel zwaar, maar jullie kunnen enkel dankbaar zijn dat jullie een tijd met hem konden samen zijn. Natuurlijk veel te kort, maar waarschijnlijk wel intens. Moed en sterkte wensen helpt niet veel, maar toch doe ik het. Tot binnenkort, Bernadette.
Lieve Tom, je lach, je warme stem je passie voor muziek ! Wat was je een zaligheid om momenten mee te delen. Slaap zacht, dank voor alle momenten samen – je muziek en lach leven verder in je twee zonen, veel liefs victoria ook n sofie xxxx
Danku voor alle liefde en lichtheid tom. Goed gelachen met u en altijd oneindig veel bewondering gehad voor u als mens en als artiest … merci , zal u missen ❤️
De wereld verlIest nen schone mens, de hemel krijgt er een mooie ster bij x
Lieve tom
Er is (natuurlijk) het muzikaal vakmanschap en creativiteit dat ik altijd heb bewonderd. Maar
Ik wou je ook zeggen dat je optimisme en vrolijkheid, zelfs in heel zakelijke gesprekken altijd een inspiratiebron zijn. omdat ik voelde dat je zo ook veel kon bereiken en dat dus daarom niet op negatieve toon moet doen. Als je ziet ook hoeveel mensen van je hielden en je bij elkaar bracht, ongelofelijk. dag schone warme mens, je leeft duidelijk verder in heel veel mensen. Xxx hanne
schrijf hieronder iets neer
Als grootmoeder van tom ben ik een kind verloren.
Een kind dat regelmatig langskwam om iets te brengen voor oliver of gewoon zomaar. Het was altijd hartverwarmend.
Je was een lieve en toegewijde papa die zielsveel van zijn kinderen hield.
Ik zal oliver En arvo verder zien opgroeien en blij verrast zijn als ik jou in hen erken.
Ik zie je graag