Rob van der Wildt
Had ik maar… de meld van HET OVERLIJDEN van Rob was onverwacht omdat het contact verwaterde na het mooie project met ‘hout’- verhalen waarbij hij me veer het eerst uit de veilige cocon van de muziekschool trok om zijn verhalen te begeleiden met mijn arabische ud. Ik denk met veel genegenheid terug aan onze samenwerking en betreur dat ik het contact verloor. Mijn oprechte deelname bij het afscheid van de magische verteller rob.
Rob je was een begaafd woordkunstenaar en verteller die zijn publiek wist te betoveren met zijn meeslepende verhalen. Zo mocht ik je in 2012 in het districtshuis voor een viering van een vereniging leren kennen. Je zei toen dat mijn ontvangstwoord mooi in elkaar zat beschrijvend en mooi gekozen met de Borgerhoutse boom als leidraad.
Je bracht het leven van Alice Nahon voor een volle ontvangstzaal en je kon een naald horen vallen.
Die dag maakte je kennis met mijn moeder en zei je lijkt op een tante van me…. en wat bleek jullie waren familie, langs de Cleirbaut kant en verwonderlijk ook verbonden met Klein-Brabant.
Je schreef wat later in een lieve mail “toen ik een tijdje terug naast je moeder stond, voelde ik: deze vrouw is familie… ”
Later mochten we je nog bezig zien in je wijk Zurenborg met een prachtige vertelling.
Je passie voor taal en je vermogen om emoties over te brengen maakte jouw tot een unieke figuur in de literaire wereld.
Ik ben er zeker van dat je nu ergens op een wolk met tientallen die rondom je zitten en aan je lippen hangen.
We wensen je lieve vrouw Rit en je klein-kinderen veel sterkte toe.
Dag Rit, van harte gecondoleerd met het heengaan van Rob. We hebben elkaar geïnspireerd bij het maken van VertelvoorstellingeN in Nederland en België. Zo hebben we elkaar ontmoet, en jij Rit ondersteunde Rob zo hartelijk. Ik wens jou en jullie kinderen alle goeds samen in de tijd die komt. Een warme groet in dankbare herinnering, ANne van Delft